Inie w jej wędrówce towarzyszą tu lasy Puszczy Goleniowskiej, które otaczają rzekę na odcinku aż 28 km. Jest to zwarty kompleks leśny o powierzchni ok. 630 km². 80% jego powierzchni porastają lasy iglaste składające się z naturalnie rosnącej tu sosny oraz nie wielkiej ilości świerku nasadzonego przez ludzi. 20%  powierzchni puszczy zajmują buki i czarna olsza. Las położony niżej w miejscach podmokłych ma charakter lasu łęgowego, powyżej nich olszyna tworzy typowy bur bagienny.

Płynąc wśród lasów  dalej Ina przecina drogę 142, mija od wschodu miejscowość Strumiany i nieustannie tworząc cudowne kontrapunkty meandrów płynie w kierunku północnym, omijają.c Zabród od zachodu.

Ina w okolicach miejscowości Zabród

W Goleniowie przy ulicy Spacerowej idąc w dół rzeki do Iny wpada mała trzynastokilometrowa rzeczka Wiśniówka. Rzeczka ta jest tarliskiem ryb wpływających z Iny, występuje w niej nielicznie pstrąg potokowy. 

Kraina lipienia rzeki Iny to miejsce, w którym dochodzi do rozrodu troci wędrownej i łososia. Aż do Stargardu Szczecińskiego żadna z budowli hydrotechnicznych nie stoi na przeszkodzie w wędrówce tych ryb. Dopiero w Stargardzie Szczecińskim pojawiają się prawdziwe przeszkody, które zatrzymują większość ryb anadromicznych wpływających tutaj na tarło. Nielicznym rybom udaje się jednak dzięki przepławce ominąć Stargard i dzięki temu docierają one aż do Recza i swe gniazda tarłowe budują w tamtych okolicach  ( wspomniana już rzeka Reczyca i inne dopływy ). Większość ryb wędrownych w czasie tarła buduje swe gniazda w okolicach Stargardu Szczecińskiego oraz na całym odcinku krainy lipienia czyli od Goleniowa do Stargardu. Na odcinku od Goleniowa do Stargardu zlokalizowano dziewięć rejonów tarliskowych, na których mieści się aż pięćdziesiąt gniazd troci i łososia ( dane z 2006 roku ). Co zrozumiałe w okresie ochronnym troci i łososia wprowadzono w tych miejscach całkowity zakaz wędkowania. Ina na tym odcinku zaliczana jest do wód górskich, a co za tym idzie w okresie od 1 października do 31 grudnia wędkowanie jest tu zakazane. Można natomiast łowić ryby przez cały rok na nizinnym dopływie Iny - Małej Inie oraz na Inie w krainie leszcza opisanej niżej.

Ina jest rzeką płynącą szybko i dynamicznie. Dzięki temu jej dno składa się z piasku i żwiru, z którego drobinki mułu są skutecznie wypłukiwane przez rzekę. Takie warunki czyli żwirowate dno i dobrze natleniona rwąca woda, to warunki wręcz wymarzone do odbywania tarła przez reofilne ryby wędrowne: łososia i troć. Te dogodne warunki rozciągają się na Inie od Goleniowa aż do Recza czyli na odcinku około 100 km. Oprócz tych dwóch gatunków ryb "szlachetnych" w okolicach Goleniowa występuje także wiele innych ryb. Warto tutaj wymienić chociażby płocie, okonie, jazie, klenie, certy i szczupaki. Wędkując w Goleniowie nie powinno się pominąć miejsca przy ulicy Spacerowej, które przedstawione jest na zdjęciach powyżej. Tutaj zastaniemy jakby małą dziką plażę - miejsce to wręcz pachnie trocią. Idąc dalej w górę rzeki wkraczamy w krainę lipienia ( Amazonię), w której możemy oprócz władcy tej krainy złowić także i pstrąga. Na tym odcinku rzeki aż po sam Stargard Szczeciński Ina chętnie obdarzy wytrawnego spinningistę dorodną trocią i łososiem. Może się zdarzyć także, że rzeka zrobi tutaj psikusa i pośle za naszą przynętą zębatego szczupaka. Bliżej Stargardu Szczecińskiego w krainie lipienia rzeki Iny występują też duże populacje jazia i klenia, na które warto tutaj się nastawić przezbrajając odpowiednio sprzęt.

Ina w krainie leszcza ( od Goleniowa do ujścia )

Jeśli pójdziemy od ulicy Spacerowej w dół rzeki znajdziemy się na jej miejskim odcinku, na którym bezmyślni ludzie dokonali na rzece barbarzyńskiego gwałtu regulując jej brzegi. Na szczęście znalazły się organizacje, które wzięły rzekę pod swoją opiekę i starają się zrobić wszystko aby na pozostałych odcinkach zachowała ona swój dziewiczy, naturalny wygląd. Do tych organizacji zalicza się Polski Związek Wędkarski oraz Towarzystwo Przyjaciół Rzeki Iny I Gowienicy. Brzegi rzeki w Goleniowie są bardzo strome. Porobiono tu nasypy, które wzmocniono drucianą siatką. Spacer po nich jest wręcz niebezpieczny z uwagi na to, że wystająca z ziemi metalowa siatka jest śliska w kontakcie z gumową podeszwą wędkarskich butów o czym przekonałem się osobiście. Pomijając te nieudogodnienia można i ten miejski odcinek rzeki uznać za atrakcyjny z wędkarskiego punktu widzenia.  Na tym odcinku rzeki wpada do niej jej prawy dopływ Struga Goleniowska, przy której ujściu znajduje się jeden z obszarów tarliskowych troci wędrownej. Idąc dalej w dół rzeki przechodzimy pod mostem kolejowym i wkraczamy tym samym w rzekę nizinną której władcą jest leszcz - bo to jego, leszcza kraina. Nie znaczy to, że nie spotkamy tutaj ryb łososiowatych. Rzeka przechodząc w krainę leszcza nic nie traci jeszcze ze swojej dynamiki, dzięki czemu są tu dobre warunki do rozrodu ryb wędrownych, a z mostu na ulicy Szczecińskiej można oglądać tarło troci wędrownej.

Z Goleniowa rzeka wypływa w kierunku zachodnim. Tuż za miastem przecina autostradę S3 i płynie dalej prosto prawie jak po linii. W krajobrazie towarzyszącym Inie znikają lasy Puszczy Goleniowskiej. Poniżej autostrady brzegi rzeki porastają drzewa i krzewy, których obecność podnosi atrakcyjność tego odcinka nie tylko dla ludzi ale przede wszystkim co oczywiste dla ryb. Dopiero po dwóch kilometrach wędrówki po płaskim blacie równiny Ina na wysokości miejscowości Modrzewie zaczyna znów meandrować. Nie są to jednak meandry takie jak w krainie lipienia, tu w krainie leszcza nawet trudno je nazywać meandrami może co najwyżej nieregularnymi zakrętami. Dalej rzeka zmierza nadal na zachód lekko skręcając na połodnie i w odległości około 13 kilometrów od Goleniowa, kończy swój bieg wpadając dynamicznie w wody Odry.

Na ostatnim odcinku swego biegu Ina płynie w odległości zaledwie 600 m od wielkiego jeziora Dąbie. Z jeziorem tym połączona jest wodami Odry co sprawia, że wody te stanowią ze sobą nierozerwalną całość. Fakt ten wpływa na skład konglomeratu rybnego tych trzech wód. Przypuszcza się, że występująca w Zalewie Szczecińskim zagrożona wyginięciem ciosa występuje także w jeziorze Dąbie oraz w opisywanej krainie leszcza rzeki Iny. W krainie tej rzeka płynie już nieco wolniej niż na swych wyższych piętrach. To spowolnienie powoduje, że w czasie bardzo srogich zim Ina na tym odcinku zamarza. Wolniej płynąca woda daje możliwość łowienia ryb nie tylko na spinning  lecz również na spławik i grunt. Z tego właśnie powodu ten odcinek rzeki jest bardzo oblegany przez wędkarzy, którzy łowią tu ( szczególnie jesienią ) piękne okonie i płocie, wpływające w Inę z Odry. Występuje tutaj także ryba, którą coraz rzadziej spotyka się w polskich wodach - piękny marmurkowaty miętus, który swą aktywność żerową rozpoczyna bardzo późną jesienią. Pisząc o tym odcinku rzeki nie można pominąć szczupaków, które wędkarze łowią tutaj na spinning, najlepsze wyniki w połowie szczupaka przypadają na okres jesienny. Występują tu także jazie, klenie i certy a także bolenie, wpływające z Odry w pogoni za swą zdobyczą.

Zdjęcia Iny w krainie leszcza.

Pochodzenie zdjęć: Panoramio

Dojście do rzeki na tym odcinku jest dość łatwe. Jednak w okresie zimowo wiosennym rzeka lubi tu rozlać swe wody po równinie, co utrudnia do niej dostęp. Z pewnością przydadzą się tu wodery lub spodniobuty. Rzeka na tym odcinku ma głębokość ponad 120 cm, a nie rzadko występują tu także będące atrakcją dla wędkarzy głębsze rynny.

Ważniejsze dopływy Iny:

Stobnica (L) wraz z Wardynką
Reczyca (P)
Mała Ina (L)
Krąpiel (P) wraz z Krępą i Pęzinką
Małka (P)
Wisełka (P)
Wiśniówka (P)
Struga Goleniowska (P)

Zapraszam traperów, kajakarzy, miłośników przyrody, a przede wszystkim etycznych wędkarzy nad Inę.