Monumenty Yonaguni, odkryte w pobliżu wyspy Okinawa, od wielu lat stanowią przedmiot poważnych sporów w świecie archeologii. Dyskusje koncentrują się na pytaniu, czy te podwodne struktury są dziełem człowieka, czy naturalnymi formacjami geologicznymi.
Odkrycie i Pierwsze Badania
W 1986 roku Kihachiro Aratake, nurek i dyrektor Stowarzyszenia Turystycznego Yonaguni-Cho, natknął się na dziwne struktury pod wodą podczas poszukiwań lokalizacji do obserwacji rekinów młotów. Struktury te przypominały monolityczne bloki z płaskimi krawędziami i symetrycznymi kątami, co zasugerowało, że mogą to być pozostałości starożytnej budowli. Aratake określił to miejsce jako „podwodne Machu Picchu”.
Prace Maasaki Kimury
Profesor Maasaki Kimura z Uniwersytetu Ryukyu rozpoczął badania monumentów sześć lat po odkryciu Aratake. Kimura, specjalista w dziedzinie archeologii, wulkanologii, geologii i sejsmologii, zidentyfikował struktury przypominające bramy, brukowane ulice, klatki schodowe oraz szerokie place otoczone monumentami. Jego zdaniem, struktury te były dowodem na istnienie starożytnego zatopionego miasta sprzed około 10 tysięcy lat .
Kimura kontynuował swoje badania przez wiele lat, twierdząc, że odkryte przez niego formacje mają cechy sztuczne. Zidentyfikował elementy przypominające zamek, świąt ynie, stadion oraz zorganizowany układ drogowy. Kluczowym dowodem na sztuczne pochodzenie struktur miały być ślady po narzędziach kusabi, równomiernie rozmieszczone wgłębienia co 20-30 cm, które nie mogły powstać naturalnie.
Oto co napisał Kimura w opracowaniu naukowym „Ancient Megalithic Construction Beneath the Sea off Ryukyu Islands in Japan, Submerged by Post Glacial Sea-level Change” (dosł. „Starożytna konstrukcja megalityczna pod powierzchnią morza w pobliżu wyspy Ryukyu w Japonii, zatopiona w wyniku polodowcowej zmiany poziomu morza”).
„Nasze badania wskazują konkretne cechy, jakie posiada owo miasto znajdujące się pod powierzchnią morza. Tam są sztuczne elementy wyglądające jak gigantyczny zamek lub świątynia, wiele innych mniejszych sanktuariów, a także stadion oraz obrotowy i dobrze zorganizowany układ drogowy łączący te struktury (…). Stadion znajduje się 300 metrów na południowy wschód od głównej piramidy, na głębokości 35 metrów. Rozciąga się on na powierzchni o wymiarach 50 na 60 metrów i jest otoczony schodami podobnymi do miejsc dla widzów”
Hipotezy i Kontrowersje
Kimura postawił hipotezę, że monumenty Yonaguni są dziełem człowieka, wskazując na sztucznie wyrównane tarasy, brak oderwanych skał oraz rysunki i płaskorzeźby znalezione w kompleksie. Jego badania spotkały się jednak z mieszanymi reakcjami w środowisku naukowym. Niektórzy naukowcy, jak profesor Teruaki Ishii, podzielają jego opinię, choć sugerują, że struktury mogą być starsze, datując je na 10 tysięcy lat.
„Znaleziono gigantyczną płaskorzeźbę przedstawiającą ptaka i żółwia, znajdującą się w pobliżu wybrzeża Sanninu-dai. Do obiektu jest około 2,5 km na wschód od YUP. Całkowita długość skrzydeł ptaka wynosi 20 m, a jego względna wysokość od podłoża wynosi 30-50cm. Najbardziej wyraźne ogólne kształty zwierzęcia stają się, kiedy popatrzymy na nie z góry, jak na rysunkach Nazca w Peru” – napisał Kimura.
Inni badacze, jak prof. Robert Schoch z Uniwersytetu Bostońskiego, są sceptyczni. Schoch, po zbadaniu monumentów w 1997 roku, uznał je za naturalne formacje geologiczne, choć nie wykluczył możliwości, że mogły być one modyfikowane przez człowieka. W swoich publikacjach argumentował, że skały w regionie mogą naturalnie tworzyć schodkowe formy, co mogło zainspirować starożytnych mieszkańców do ich modyfikacji i wykorzystania .
Brak Konsensusu i Dalsze Badania
Pomimo licznych badań, spór dotyczący pochodzenia monumentów Yonaguni pozostaje nierozstrzygnięty. Rząd Japonii nie finansuje dalszych badań, uznając brak dostatecznych dowodów na działalność człowieka. W 2016 roku prefektura Okinawa zorganizowała własne badania, które również nie przyniosły jednoznacznych wyników. W rezultacie, monumenty Yonaguni zostały uznane za pomnik przyrody i objęte ochroną jako naturalne formacje podwodne .
Wnioski
Debata nad monumentami Yonaguni odzwierciedla szerszy konflikt w archeologii między zwolennikami teorii o starożytnych, zaawansowanych cywilizacjach a tymi, którzy wierzą w naturalne pochodzenie niezwykłych formacji geologicznych. Brak jednoznacznych dowodów na działalność człowieka oraz złożoność geologicznych procesów kształtujących region sprawiają, że pytanie o pochodzenie monumentów pozostaje otwarte. Dalsze badania i nowe technologie mogą w przyszłości rzucić więcej światła na tę zagadkę.
Monumenty Yonaguni, znane również jako podwodne ruiny wyspy Yonaguni.
Te imponujące budowle, sięgające nawet 182 metrów długości i 27 metrów wysokości, tworzą system tarasów i podjazdów. Wokół nich rozciąga się równe podłoże z kamiennych bloków ułożonych w pięciu warstwach, przypominające drogę okrążającą strukturę.
Regularny układ skał i rzeźbiarskie kształty, m.in. przypominające głowy, rozbudziły wyobraźnię badaczy. Niektórzy wysuwają hipotezy łączące te zagadkowe ruiny z mitycznymi cywilizacjami Atlantydy czy Lemurii. Od 1999 roku badania piramid z Yonaguni prowadzi Morien Institute.
Masaaki Kimura, japoński geolog morski badający i mapujący te struktury od ponad 15 lat, datuje je na co najmniej 5 000 lat, a ich zatopienie w wyniku trzęsienia ziemi umiejscawia 2 000 lat temu. Inni badacze, m.in. prof. geologii z Uniwersytetu Tokijskiego Teruaki Ishii, przesuwają tę datę znacznie wyżej, sugerując zatopienie pod koniec ostatniej epoki lodowcowej, czyli 10 000 lat temu. Oznaczałoby to, że budowla jest dwa razy starsza od piramid w Egipcie (według oficjalnej chronologii).
W pobliżu piramidy odkryto rzeźbę twarzy ludzkiej o wysokości kilku metrów, a wokół niej liczne hieroglify.
Brak dowodów na poparcie teorii „naturalnej” budowy, w połączeniu z regularnością kształtów i widocznymi śladami obróbki kamienia, skłania do wniosku, że piramida nie powstała samoistnie. Ta imponująca, 76-metrowa konstrukcja stała się magnesem dla nurków z całego świata.
Opis:
- Składają się ze średnio-drobnoziarnistych piaskowców i mułowców z dolnego miocenu grupy Yaeyama, osadzonych około 20 milionów lat temu.
- Większość skał w formacjach jest połączona z podłożem skalnym (w przeciwieństwie do zbudowania z wolnostojących skał).
- Struktura obejmuje schody, tarasy, symetryczne figury przypominające zwierzęta i ludzkie głowy, a także ogromne kamienne bloki.
- Największa struktura ma 30 metrów wysokości i 200 metrów szerokości.
Pochodzenie:
- Naturalne: Większość geologów i naukowców morskich twierdzi, że formacje są wynikiem naturalnych procesów geologicznych, takich jak erozja wodna i wietrzenie.
- Sztuczne: Zwolennicy sztucznego pochodzenia wysuwają teorie o zatopionym mieście Mu lub osadzie z epoki kamienia. Hipotezy te opierają się na regularnych kształtach struktur i obecności rzeźbionych postaci.
Kontrowersje:
- Brak zgody co do pochodzenia Monumentów Yonaguni jest źródłem ciągłych debat i spekulacji.
- Badania naukowe nadal trwają, a nowe odkrycia mogą rzucić światło na ich historię.
Znaczenie:
- Monumenty Yonaguni są popularnym celem turystycznym, szczególnie wśród nurków.
- Stanowią one zagadkę archeologiczną i geologiczna o znaczeniu dla zrozumienia przeszłości regionu.
Figury przypominające zwierzęta i ludzkie głowy na Monumentach Yonaguni są przedmiotem wielu kontrowersji.
Rzeźba psa z Yonaguni to jedna z najbardziej kontrowersyjnych figur na podwodnym stanowisku Yonaguni. Niektórzy uważają, że jest to starożytny artefakt przedstawiający psa, podczas gdy inni twierdzą, że jest to naturalna formacja skalna.
Zdjęcie psa Yonaguni zostało zrobione przez Masaaki Kinai w 2007 roku i pokazuje rzeźbę z bliska. Rzeźba przedstawia psa o siedzącej pozycji z długim ogonem i wzniesioną głową. Uszy psa są wyraźnie widoczne, a na pysku widać zarys pyska. Niestety strona Masaaki Kinai została usunięta, a kopii zdjęcia psa Yonaguni nie można odnaleźć w internecie.
Podobnie rzecz się ma ze Sfinksem Yonaguni jego zdjęcie zostało zrobione pod wodą i przedstawia rzeźbę z profilu. Rzeźba ma głowę i tułów lwa oraz ludzkie ręce i nogi. Jest posadzona na piedestale i otoczona innymi formacjami skalnymi. Niektórzy eksperci uważają, że jest to naturalna formacja skalna, która została przypadkowo ukształtowana tak, aby przypominała sfinksa. Inni twierdzą, że jest to starożytny artefakt, który został stworzony przez ludzi. Szkoda, że z niewiadomych przyczyn zdjęcia te zostały usunięte z domeny publicznej. Powodów takiego działania, można się tylko domyślać.
- Głowa człowieka Yonaguni:
- Żółw Yonaguni:
Badania Monumentów Yonaguni wciąż trwają i możliwe, że w przyszłości odkryjemy więcej informacji o ich pochodzeniu i znaczeniu.
Dodatkowe informacje:
