Księga Rodzaju w Biblii zawiera dwa różne opisy stworzenia człowieka, które czasami wywołują pytania o ich zgodność. Oto krótkie podsumowanie obu opisów:
1. Pierwszy opis (Rdz 1, 26-27): Bóg stworzył człowieka na swój obraz, „mężczyznę i niewiastę stworzył ich” — tu nie ma rozróżnienia w kolejności stworzenia, mężczyzna i kobieta pojawiają się jednocześnie.
2. Drugi opis (Rdz 2, 7; 2, 21-22): Bóg najpierw stworzył Adama z prochu ziemi, a później, gdy Adam już żył i działał w Edenie, stworzył Ewę z jego żebra.
Religie interpretują te opisy na różne sposoby, starając się je zharmonizować lub wyjaśnić ich symbolikę:
Tradycyjna interpretacja żydowsko-chrześcijańska:
W tradycyjnych interpretacjach żydowskich i chrześcijańskich oba opisy są postrzegane jako komplementarne, a nie sprzeczne. Oto kilka podejść do wyjaśnienia różnicy:
– Różne perspektywy: Pierwszy opis jest bardziej ogólny i skupia się na stworzeniu ludzkości jako całości. Podkreśla równość obu płci, ponieważ mężczyzna i kobieta są stworzeni „na obraz Boży”. Drugi opis natomiast rozwija szczegóły tego procesu, koncentrując się na bardziej narracyjnym i obrazowym przedstawieniu stworzenia Adama i Ewy.
– Symbolizm: W drugim opisie, stworzenie Ewy z żebra Adama ma głęboką symbolikę. Żebro symbolizuje jedność i bliskość, wskazując na równość i komplementarność między mężczyzną a kobietą. Kobieta została stworzona nie „z głowy” Adama, aby nie była nad nim, ani „z jego stóp”, aby nie była poniżona, lecz „z jego boku” — by podkreślić bliskość i partnerstwo.
– Kolejność narracyjna: Niektóre interpretacje sugerują, że drugi opis nie musi być traktowany jako chronologicznie późniejszy, ale jako bardziej szczegółowe rozwinięcie tego, co zostało krótko ujęte w pierwszym opisie.
Interpretacja żydowska:
W tradycji żydowskiej pojawiają się także dodatkowe interpretacje, np. w Midraszu i innych tekstach rabinicznych, które próbują rozwiązać różnice między opisami:
– Dwie kobiety: Niektóre komentarze sugerują, że pierwszy opis mógł dotyczyć stworzenia dwóch różnych kobiet. Na przykład, legenda o Lilith, pochodząca z żydowskiej mistyki, mówi, że Lilith była pierwszą żoną Adama, stworzoną w tym samym momencie co on. Kiedy jednak nie podporządkowała się Adamowi, została wygnana, a później Bóg stworzył Ewę z żebra Adama, aby podkreślić ich wzajemną zależność.
Interpretacja chrześcijańska:
W chrześcijaństwie, szczególnie w tradycji katolickiej i wielu protestanckich, oba opisy są widziane jako część jednej narracji, gdzie:
– Równość i różnice: Pierwszy opis podkreśla, że mężczyzna i kobieta są stworzeni równi, na obraz Boży, podczas gdy drugi koncentruje się na różnicach między nimi, ale w taki sposób, który ukazuje ich wzajemną komplementarność i konieczność współpracy w Bożym planie.
– Małżeństwo: Drugi opis, w którym Ewa jest stworzona z żebra Adama, jest często interpretowany w kontekście związku małżeńskiego, który symbolizuje jedność i bliskość między mężczyzną a kobietą, jaką Bóg ustanowił.
Podejścia liberalne i teologiczne:
Współczesne teologie, szczególnie w bardziej liberalnych kręgach, często widzą te dwa opisy jako:
– Dwa różne tradycje: Według niektórych badaczy Biblia może zawierać różne wersje tej samej opowieści pochodzące z różnych tradycji redakcyjnych (Jahwistyczna i Kapłańska). Stąd różnice stylistyczne i teologiczne w obu opisach.
– Mitologiczna symbolika: Niektóre współczesne teologie traktują oba opisy jako mityczne i symboliczne narracje, które mają na celu wyjaśnienie duchowych i moralnych prawd, a nie dosłownie opowiadać o historycznych wydarzeniach. Stworzenie z żebra może symbolizować bliskość, a dwa różne opisy mogą być próbą uchwycenia różnych aspektów relacji między Bogiem a ludzkością.
Podsumowanie:
Oba opisy są interpretowane na wiele sposobów, od dosłownych po bardziej symboliczne i alegoryczne. Zasadniczo jednak tradycje religijne starają się je zharmonizować, wskazując, że nie muszą być one sprzeczne, lecz mogą przedstawiać różne aspekty tego samego wydarzenia lub różne poziomy szczegółowości narracji o stworzeniu człowieka.
Stworzenie człowieka w mitologiach.
Poza Biblią istnieje wiele innych opisów dotyczących stworzenia człowieka, które pochodzą z różnych tradycji religijnych, mitologicznych i filozoficznych. Dostępne z tych produktów, oferujące unikalną perspektywę na, jak istnieją, często w kontekście szerokiego kosmogonicznego mitu. Oto niektóre z nich:
1. Mitologia mezopotamska (epos „Enuma Elisz” i inne teksty)
W odpowiedzi na teksty sumeryjskie, babilońskie i akadyjskie prawa autorskie dotyczące tworzenia człowieka przez bogów:
- Enuma Elisz (babiloński epos tworzenia): pochodzi z tej wersji, bogowie stworzyli ludzi z krwi i kości zabitego boga Kingu, który walczył przeciwko bogom. Ludzie stworzeni, aby wykorzystać bogom i wykonać prace, których bogowie nie wykonują sami.
- Mit Enki i Ninmah : W tym micie sumerowie o stosowanie, że bogini Ninmah (lub Ninhursag) oraz Enki (bóg mądrość) stworzyli ludzi z gliny, aby pomóc bogom w pracy. Enki dodały do nich duszę, tworzącą ludzi.
2. Mitologia grecka
W mitologii greckiej istnieje kilka opowieści o stworzeniu ludzkości:
- Prometeusz : W jednej z najpopularniejszych wersji, tytan Prometeusz stworzył człowieka z gliny, a Atena ożywiła go, tchnąc w nim duszę. Prometeusz był także opiekunem ludzi, wystąpił im ogień, co doprowadziło do jego konfliktu z Zeusem.
- Mity o epokach ludzkości : Grecy wierzyli, że ludzie stworzeni przez wirusa, a ich cywilizacje przetrwały przez różne epoki: złotą, srebrną, brązową i żelazną. Broni z tych epok reprezentowała inny rodzaj ludzi, stworzonych przez organizację, która uległa degeneracji.
3. Mitologia egipska
W mitologii egipskiej człowiek został również stworzony przez Boga:
- Atum i Ptah : należą do niektórych wersji, ludzie stworzeni przez boga Atuma, którzy stworzyli ich ze swoich łez, albo przez boga Ptaha, który stworzył świat, myśląc o istnieniu i tworząc ludzi z gliny.
- Inne wersje opowiadają o bogini Hathor, która była odpowiedzialna za podtrzymywanie życia ludzkiego.
4. Mitologia nordycka
W mitologii nordyckiej człowiek został stworzony przez Boga:
- Ask i Embla : Bogowie Odyn, Vili i Vé stworzyli pierwszych ludzi, Ask i Emble, z dwóch pni drzew, które znaleziono na brzegu morza. Odyn tchnął w nich życie, Vili dał im inteligencję, a Vé dał im mowę i zmysły.
5. Mitologia hinduska (Wedy i Purany)
W hinduizmie istnieje wiele różnych mitów o stworzeniu człowieka, a kosmogonia jest często połączona z cyklami zamkniętymi:
- Purusha Sukta (Rigweda): W jednym z istniejących tekstów, są i ludzie stworzeni z organizmu stworzonej istoty, Puruszy, które jest ciałem ofiarowanym przez człowieka. Z jego ust powstali bramini, z ramionami wojownicy, z nogami kupcy, az jego stóp robotnicy.
- Puraniczne mity : Brahma, stwórca, tworzywo sztuczne poprzez emanację. Z jego umysłu powstałego pierwsze formy życia, w tym ludzie.
6. Mitologia chińska
W chińskiej mitologii istnieje kilka różnych opowieści o stworzeniu ludzkości:
- Nüwa : W jednym z mitów bogini Nüwa stworzyła ludzi z gliny. Wykorzystała glinę, uformując pierwsze ciało ludzkie i tchnęła w nie życie. Pierwsi ludzie stworzyli, ale kiedy zrozumieli sobie, że potrzeba ich więcej, zaczęli wprowadzać linie, by chlapać glinę i stworzyć ludzi w szerszych zasadach.
- Inne wersje mówią o mitycznym cesarzu, Huang Di, który miał udział w rozwoju cywilizacji i rozwoju ludzi.
7. Religia i mitologia Majów (Popol Vuh)
W Popol Vuh , świętej księdze Majów, kryje się fascynujący opis tworzenia ludzi:
- Bogowie stworzyli ludzi z różnych materiałów w kilku próbach. Próbowali z błota, potem z drewna, ale te wersje były niedoskonałe. Urządzenie bogowie stworzyło ludzi z kuchenką, która była dla Majów alternatywnym pożywieniem, co symbolizuje ich połączenie z ziemią.
8. Zaratusztyzm
W zaratustryzmie, jedna z ukrytych religii monoteistycznych, człowiek został stworzony przez Ahura Mazdę, jedynego Boga. Ahura Mazda stworzył pierwszego człowieka, Gayomarta, który stał się przodkiem ludzkości. Z jego nasienia narodziła się para ludzi, którzy dali początek reszcie ludzkości.
9. Mitologia afrykańska
W Afryce istnieje wiele różnych tradycji dotyczących tworzenia ludzi:
- Yoruba : W religiach Jorubów, bóg Obatala stworzył ludzi z gliny, ale zanim tchnął w nich życie, poprosił boga Olodumare o to, aby nadał im duszę. Inne wersje mówią o innych bogach i ich rolach w środowisku produkcyjnym.
- W wielu afrykańskich mitach bogowie, duchy przodków lub inne oprogramowanie uruchamiające w stworzeniu człowieka.
Pojawienie się Adama i Ewy na Ziemi według Księgi Urantii
Księga Urantii (ang. The Urantia Book) to mistyczno-filozoficzne dzieło, które po raz pierwszy opublikowano w 1955 roku przez Urantia Foundation. Książka jest przedstawiana jako objawienie duchowe, mające na celu poszerzenie wiedzy o wszechświecie, Bogu i ludzkości. Obejmuje rozległą kosmologię, historię świata, duchowość i rozwój ludzkości w kontekście większej rzeczywistości wszechświata.
Składa się z czterech części:
- Bóg i natura wszechświata – skupia się na opisie Boga jako Stwórcy i na duchowej organizacji wszechświata, w tym licznych niebiańskich bytów i hierarchii istot duchowych.
- Lokalny wszechświat – szczegółowo omawia systemy wszechświata, w którym znajduje się nasza planeta, oraz funkcjonowanie władzy duchowej.
- Historia Ziemi (Urantii) – zawiera opis historii ludzkości od czasów prehistorycznych, biblijnych postaci Adama i Ewy oraz wydarzeń prowadzących do obecnych czasów.
- Życie i nauki Jezusa – szczegółowo przedstawia życie i działalność Jezusa Chrystusa, z dodatkowymi szczegółami, które nie pojawiają się w tradycyjnych ewangeliach chrześcijańskich.
Jednym z kluczowych przesłań Księgi Urantii jest jedność ludzkości pod duchowym przewodnictwem Boga. Opisuje ziemię jako planetę o nazwie „Urantia” i umiejscawia ją w szerszym kosmicznym kontekście.
W Księdze Urantii pojawienie się Adama i Ewy na Ziemi (Urantii) jest opisane w kontekście misji „Materialnych Synów i Córek,” czyli istot wyższych, które przybywają na rozwijające się planety, aby wspierać ich cywilizacyjny i biologiczny rozwój.
Misja Adama i Ewy
Zgodnie z Księgą Urantii, Adam i Ewa byli istotami nadludzkimi, materialnymi przedstawicielami wysłanymi przez Boga na Ziemię z planety Jerusem, która jest stolicą lokalnego systemu Satanii (system, do którego należy Ziemia). Ich głównym zadaniem była poprawa genetyczna ludzkości poprzez wprowadzenie do jej populacji bardziej zaawansowanego dziedzictwa. Było to związane z tzw. „planem Adamicznym,” czyli wprowadzeniem „plazmy życiowej” Adama i Ewy do ludzkości, aby ją wzmocnić fizycznie i umysłowo.
Ogród Eden
Adam i Ewa przybyli do Edenu, miejsca na Ziemi specjalnie przygotowanego na ich przybycie. Mieli tam żyć i prowadzić misję poprawy ludzkiej rasy poprzez selektywne rozmnażanie, co miało być długim i stopniowym procesem.
„Upadek” Adama i Ewy
Księga tłumaczy, że Adam i Ewa nie upadli przez zjedzenie zakazanego owocu, jak to opisano w tradycyjnej Biblii. Ich „grzech” polegał na odstąpieniu od pierwotnego planu poprawy ludzkiej rasy. Ewa, pod presją trudnych warunków na Ziemi i kierując się błędnymi radami, zdecydowała się na szybsze rozwiązanie. Zamiast wprowadzać powoli swój genetyczny materiał do ludzkości, postanowiła nawiązać bliższe relacje z lokalnym przywódcą ludzkim, co było niezgodne z ich misją.
Skutki błędu
Po tej decyzji misja Adama i Ewy została uznana za nieudaną. Zamiast poprawić populację Ziemi, proces ten został przyspieszony w sposób, który nie dał oczekiwanych rezultatów. Adam i Ewa zostali zmuszeni do opuszczenia Edenu i musieli stawić czoła życiu w bardziej prymitywnych warunkach. Mimo to, Księga Urantii mówi, że ich potomstwo (Adamiczna linia genetyczna) miało istotny wpływ na ludzkość, zarówno pod względem fizycznym, jak i duchowym.
W interpretacji Księgi Urantii, historia Adama i Ewy to bardziej złożona opowieść o próbach poprawy biologicznej rasy ludzkiej, której niepowodzenie miało swoje konsekwencje, ale też pewne pozytywne efekty dla ludzkości.
