„Baudolino” Umberta Eco — książka dla tych, którzy lubią zgubić się w labiryncie opowieści.
Umberto Eco ponownie udowadnia, że potrafi łączyć erudycję z ironią i głęboką refleksją. Baudolino to powieść niezwykła — nie tylko z powodu treści, ale też przez sposób, w jaki jest opowiedziana. Średniowieczny świat, który wyłania się z kart książki, to nie tylko tło dla przygód, ale przestrzeń pełna znaczeń, symboli i fałszywych tropów.
Tytułowy bohater, wiejski chłopak obdarzony darem opowiadania, trafia pod skrzydła samego cesarza Fryderyka Barbarossy. Wkrótce okazuje się, że Baudolino potrafi nie tylko opowiadać – ale też zmyślać, fałszować dokumenty i tworzyć legendy. Jego „twórczość” staje się fundamentem wyprawy do legendarnego królestwa Księdza Jana – miejsca, które nie wiadomo, czy istnieje, ale w które wielu wierzy.
Eco zaprasza nas do świata, w którym prawda jest elastyczna, a rzeczywistość kształtują ci, którzy potrafią dobrze mówić. Książka igra z historią, religią, geografią i filozofią. Momentami jest trudna, pełna dygresji i scholastycznych żartów — ale to część gry, jaką autor prowadzi z czytelnikiem.
„Baudolino” to zarazem przygoda i intelektualna łamigłówka. Eco nie podaje niczego wprost — oczekuje, że czytelnik będzie aktywny, podejrzliwy, a nawet nieufny wobec tego, co czyta. I właśnie dlatego książka ta zostaje w pamięci na długo.
To nie powieść dla każdego. Ale dla tych, którzy lubią czytać między wierszami, bawić się historią i podważać „oczywistości” — będzie to uczta.
